Regio Oost | Mest met een gouden randje

De verlaging van de CO2-footprint van, onder andere, de veehouderij is al enige tijd een belangrijk speerpunt van de Nederlandse overheid en de Europese Unie. Om emissies uit de stallen te verlagen worden nu luchtwassers geplaatst, waarmee vrijgekomen gassen uit de ventilatielucht gehaald wordt. Deze hebben echter een eigen CO2-footprint en zijn bovendien een end-of-pipe solution, die de kwaliteit in de stallen zelf niet verbetert. Dit betekent veel te hoge emissies in de stal, waardoor gezondheid en welzijn van zowel dieren als veehouders in gevaar komen. Daarnaast is mestafzet en - verwerking een steeds belangrijker punt in de veehouderij. Er is een fosfaatoverschot en de N-P-K-verhouding in de mest is ongunstig voor de Nederlandse mestmarkt. Zowel het emissieprobleem als het mestafzet en -verwerkingsprobleem kunnen geminimaliseerd worden door de mest snel uit de stallen te halen. Hoe sneller de mest uit de stal komt, hoe minder tijd bacteriën krijgen om ammoniak te vormen. Hoe lager de emissies, hoe beter het leefklimaat voor de dieren en het werkklimaat voor de veehoudern en hoe beter deze kunnen presteren. Daarnaast is uit onderzoek gebleken dat hoe sneller mest de stal uitkomt, hoe hoger het biogaspotentieel in de mest is en hoe beter het dus verwerkt kan worden en hoe meer Energiesector eruit gehaald kan worden.